Mooie herinneringen erbij

Vissertjes in Akko

Schone was, altijd fijn he mam

Dromen

Ook de meeuwen hadden een wonderbare visvangst

Galilea

Bij het meer van Galilea

Bijschrift toevoegen

Het jolige koppel

Bethlehem

Zij waakte ook over ons

Ook van Arafat en Abas

Ook voor jullie, vanuit de Separation Wall in Bethlehem, een gezegend Kerstfeest

Een bammetje onderweg

The Mount of Temptation, waar Jesus 40 dagen en 40 nachten verbleef

De Klaagmuur 's avonds

Goede grappen, altijd fijn

Winter in Israel is not cold

(Pap, snap je de titel...?)

Een paar dagen te laat, maar zeker niet minder gemeend; ik hoop dat jullie een mooie kerst gehad hebben. Mijn Kerst was werkelijk om niet te vergeten. Afgelopen donderdag zijn we met de 4 volunteers naar Jerusalem gegaan. We kregen een kibbutz auto mee, dus we konden alle kanten op waar we naartoe wilden en dat hebben we dus ook gedaan. Ons hoofddoel van de trip was ons bezoek aan de Nativity Church in Bethehem op Kerstavond. Op vrijdag zijn we naar de WestBank geweest wat echt een geweldige ervaring was.

 Dingen die ik niet snel vergeten zal;

• De Palestijnse man die we als lifter meenamen en die ons vervolgens uitnodigde om bij hem te blijven eten en we de meest lekkere dingen gegeten hebben.
• De koe die midden op straat in Rammallah geslacht werd en het bloed dat de straat op stroomde.
• De ongelovelijke chaos van Palestijnse soldaten, politie, auto's en wegversperringen in Ramallah.
• Het ongelovelijke woeste maar geweldige landschap van de West Bank.
• M'n hart dat wel heel hard klopte toen we Jericho ingingen met een Israelische auto, een stad dat totaal onder Palestijnse autoriteiten ligt.
• Dat ik blij ben met m'n naam; Joden zeggen 'he gaaf een joodse naam' en Moslims zeggen 'he gaaf een arabische naam'
• De checkpoints waar je steeds moet wachten en al je papier moet laten zien.
• De Russisch Orthodoxe monnik die z'n hele auto moest uitladen bij het checkpoint voor controle
• M'n eerste Merry Christmas geschreven was op de Separation Wall in Bethlehem
• De Duits Palestijnse man die het geweldig vond ons te ontmoeten (er zijn 2 Duitse volunteers) en wiens held Arafat is.
• The Monastry of Temptation waar Jesus 40 dagen en 40 nachten verbleef, een geweldige plaats.
• Alle aardige Palestijnse mannen en hun goede koffie (vrouwen ontmoet je eigenlijk niet)
• Jesus geboorteplaats en Mahmoud Abbas, de Palestijnse president, die opeens de Nativity Church inkwam. 
• De onzettende chaos van mensen in Bethlehem
• M'n Kerstdinner een patat, cola en een burger was van een geweldig lief arabisch echtpaar in Bethlehem.
• Het mooie gezang in het Arabisch, Latijn en af en toe in het Engels op Kerstavond.
• De onzettend gave tijd en goede grappen die ik met Dan en Johannes gehad heb.
• De Palestijnse soldaat die ons, omdat we verdwaald waren om 02.00 's nachts in Bethlehem, geweldig geholpen heeft, weggewezen, taxi gebeld en na een half uurtje met hem gepraat te hebben stond hij erop dat hij de taxi voor ons zou betalen.
• Akko en z'n geweldige kustlijn en al de jonge arabische jongetjes die met hun hengels in de zee hengelen.
• M'n hemdje waarin ik nog steeds overdag kan rondlopen met Kerst.

Zo kan ik werkelijk nog wel een tijd doorgaan en ik weet zeker dat ik allemaal dingen vergeet op te schrijven die wel heel bijzonder waren. Het was allemaal zo indrukwekkend. Het enige jammere was wel dat door alle indrukken en vele mensen in Bethlehem ik niet echt de rust had om te beseffen dat ik was op de plaats waar Jesus Christus 2010 jaren geleden geboren was. Maar desondanks was het echt een geweldige ervaring.
Na 2 nachten in Jerusalem zijn we doorgereden naar de Kinnereth, het meer van Galilea waar Jesus op het water gelopen heeft en waar de wonderbare spijziging plaatsvond. Als je het verschil ziet tussen het droge zuiden waar ik woon en het groene noorden, zie je pas de betekenis van water in dit land. Water is het verschil tussen vruchtbaar en onvruchtbaar, dood en leven. Bijzonder om dat zo letterlijk te kunnen zien.
We sliepen een nacht in Tiberias en hebben onszelf daar op een 1ste Kerstdag dinner getrakteerd. Gisteren zijn we via Akko, een hele oude arabische vissersdorp, teruggereden naar de kibbutz. M'n vieze kleren zitten alweer in de was en het kibbutzleven is weer begonnen.

Er zijn foto's gemaakt, die zitten in de volgende post

Zo zijn jullie toch verplicht minstens 2 keer per dag in mijn gedachten

Volle maan

Het is nu al weer de 4de volle maan dat ik in Israel ben en dat betekend dat ik hier alweer aardig lang ben. Elke dag vind ik het nog steeds bijzonder om hier te zijn. Het is zo speciaal om in dit land rond te lopen alsof je er al jaren woont. Hier 'even' de woestijn in te gaan of 'even' voor een uurtje naar Beersheva. 'Even' naar Beersheva, een stad die door Abraham gesticht is en al duizenden jaren oud is. Bijzonder en dat kan ik me elke dag weer realiseren. Over een maand zit ik echter wel in ergens anders in Israel. In Nes Ammim in het noorden. Het brengt gemengde gevoelens met zich mee. Aan de ene kant ben ik ontzettend gehecht geraakt aan een paar goede vriendschappen in de kibbutz en de bijzondere natuur, maar aan de andere kant kijk ik ook uit naar verandering van mensen en natuur.


En dan Kerst. Dat mis ik hier toch wel hoor. Naast de waxinekaarjes die papa mij gegeven heeft om ook hier Advent te kunnen vieren, duidt niets erop dat het alweer bijna Kerst is. Geen kou, geen vakantie, geen warme chocolademelk, geen nattigheid of geen sneeuw, geen familiebezoeken, geen muts, geen kerk en geen kerstkaarten.  Natuurlijk heb ik hier weer een heleboel andere dingen die jullie nu dan weer moeten missen, zoals een geweldige natuur om mij heen, heerlijk lenteweer en nog steeds vogeltjes die vrolijk fluiten, maar om eerlijk te zijn mis ik het 'Kerstgevoel' toch wel.
Morgen ga ik voor 4 dagen naar Jerusalem met 3 andere volunteers van deze kibbutz. Het hoogtepunt van deze trip is dat we op vrijdagavond naar de 'Nativity Church' in Betlehem gaan. Dit is de kerk die gebouwd is op de plaats waar Jesus geboren zou zijn. Ik denk dat het ontzettend bijzonder is om daar vrijdag te kunnen zijn. Nu denk je misschien dat de kerkdienst in het Engels of misschien Hebreeuws zou zijn, maar nee. Betlehem ligt namelijk in de West Bank en dus zal de dienst in het Arabisch zijn. Interessant he. Ik zal dus niets meekrijgen van wat er gezegd zal worden in de dienst maar dat maakt me niet veel uit. Het zal de eerste keer in bijna 4 maanden zijn dat ik een kerkdienst bijwoon en daar kijk ik naar uit, in welke taal dan ook.

Nog even een paar recente plaatjes van de omgeving. 

Zonsondergang vanaf m'n room

Omgeving

Weg waaraan m'n kibbutz ligt

Desertstorm

Oke, ik ben veilig thuisgekomen en dat was nog een hele opgave. Ik zit hier namelijk midden in een storm, een zandstorm. Het zand gaat echt werkelijk over zitten, en het naarste is wel het knisperen van zand tussen m'n tanden. Sinds vrijdag is er een hele harde wind op gaan zetten en die wind maakt nu het leven hier wel erg speciaal. De lucht is wit/geel en je kan niet verder zien dan een paar meter.
Het begon allemaal met wat dode struiken die als in een Westernmovie over de vlaktes rollen. Waar ze vandaan komen weet ik niet, en waar ze uiteindelijk terecht komen ook niet. Deze paar struiken werden er steeds meer en meer en nu rollen ze niet meer voorbij, want ik denk dat ze op zijn.
Onze hele kamer trilt af en toe. Dat zegt natuurlijk iets over de kracht van de wind, maar ook over de kwaliteit van onze kamers. Ook is alles in m'n kamer bekleed met een laagje stof. M'n bed, m'n kleren, m'n schone kleren, m'n boeken, m'n foto's, het toiletpapier en de schone vaat. Fijn he.

Het werk was vandaag ook een hele opgave. Ik werkte vandaag met de babychicks die een paar dagen oud zijn. Ze zijn nog erg kwetsbaar dus ook de zandstorm is voor het wat gevaarlijk. Als de deuren van een chickenhouser (grote schuur met erg veel kippen) opengaat, waait de wind erg veel zand naar binnen en waait al het zaagsel dat op de grond ligt op en dat kan erg gevaarlijk zijn voor de chicks en de heaters die in de schuur staan. Daarom moesten we met zn allen heel snel de farm in en konden we er tijdens het werk niet uit. En je zult raden wat er dan gebeurd. Een stroomstoring waardoor er dus geen stroom meer was. Alle lampen gingen uit, de radio uit en we zaten gevangen in een zwart gat omdat het kippenhuis hermetisch is afgesloten van de buitenlucht (vanwege ziektes etc) en er dus ook geen zonlicht naarbinnen kon komen. Na een paar minuten wachten op stroom en wat telefoontjes ging de stroom weer aan.

Eindelijk heb ik een beetje het gevoel dat de winter ook in Israel intreedt.

Mijn Achtertuin

De valley waar mijn kibbutz is

Een natural spring in de woestijn

Bij En Aqev

Vanaf de Midrasha

En Aqev

Chanoeka

De Joden vieren nu Chanoeka, en aangezien ik me onder hen begeef vier ik het dus ook. Afgelopen 1 december begon het feest, en het is nog niet afgelopen, pas op 9 december eindigd het. In onze kibbutz was er een speciaal festival ter viering van Chanoeka, een muziek festival. Het thema was 'Sounds of the Desert' en het doel was om allerlei Middel Oosterse muziekstylen bij elkaar te brengen om zo een symbolische harmonie en vrede te hebben.
Het was echt heel leuk, en zoo anders dan alle andere muziekfestivals of optredens die ik tot nu toe gezien heb. Vooral de instrumenten die gebruikt werden waren anders. Rare gitaren en trommels etc. De performers  waren vooral Joden die uit de Diaspora vanuit het Midden  naar Israel gekomen waren maar de cultuur en muziek meegenomen hadden, maar er waren ook wel wat Arabieren die optraden. Het was echt heel bijzonder.
Er was 1 optreden waarin een redelijk groot orkest van gitaren, violen, drums etc. 2 mannen begeleiden die zo ontzettend mooi konden zingen. Ik weet zeker dat mama het helemaal geweldig zou hebben gevonden. Niet alleen dit optredens, maar ook andere optredens. (sommige deden me een beetje aan Shura Lipowski denken)

Gisteravond was het 'grote' Chanoeka dinner en het was echt heel goed. Over het algemeen is het eten in de kibbutz prima, maar niet heel speciaal. Vanwege het 'Chanoeka wonder' (een kruikje met olie voor 1 dag bleef branden voor wel 8 dagen) wordt er veel gefrituurde dingen gegeten. Er was dus van allerlei lekkere dingen die gefrituurd waren en ook waren er veel 'sufganiot', soort van donuts met jam in het midden. Klinkt goed allemaal he. Ook hadden de kibbutzkids een dansje ingestudeerd met lampionnetjes en die performden ze in de dinninghall in het donker. Was erg leuk allemaal.