Wednesday 29 December 2010

Mooie herinneringen erbij

Vissertjes in Akko



Schone was, altijd fijn he mam


Dromen


Ook de meeuwen hadden een wonderbare visvangst

Galilea

Bij het meer van Galilea

Bijschrift toevoegen

Het jolige koppel

Bethlehem

Zij waakte ook over ons

Ook van Arafat en Abas

Ook voor jullie, vanuit de Separation Wall in Bethlehem, een gezegend Kerstfeest

Een bammetje onderweg



The Mount of Temptation, waar Jesus 40 dagen en 40 nachten verbleef



De Klaagmuur 's avonds




Goede grappen, altijd fijn

Monday 27 December 2010

Winter in Israel is not cold

(Pap, snap je de titel...?)

Een paar dagen te laat, maar zeker niet minder gemeend; ik hoop dat jullie een mooie kerst gehad hebben. Mijn Kerst was werkelijk om niet te vergeten. Afgelopen donderdag zijn we met de 4 volunteers naar Jerusalem gegaan. We kregen een kibbutz auto mee, dus we konden alle kanten op waar we naartoe wilden en dat hebben we dus ook gedaan. Ons hoofddoel van de trip was ons bezoek aan de Nativity Church in Bethehem op Kerstavond. Op vrijdag zijn we naar de WestBank geweest wat echt een geweldige ervaring was.

 Dingen die ik niet snel vergeten zal;
  • De Palestijnse man die we als lifter meenamen en die ons vervolgens uitnodigde om bij hem te blijven eten en we de meest lekkere dingen gegeten hebben.
  • De koe die midden op straat in Rammallah geslacht werd en het bloed dat de straat op stroomde.
  • De ongelovelijke chaos van Palestijnse soldaten, politie, auto's en wegversperringen in Ramallah.
  • Het ongelovelijke woeste maar geweldige landschap van de West Bank.
  • M'n hart dat wel heel hard klopte toen we Jericho ingingen met een Israelische auto, een stad dat totaal onder Palestijnse autoriteiten ligt.
  • Dat ik blij ben met m'n naam; Joden zeggen 'he gaaf een joodse naam' en Moslims zeggen 'he gaaf een arabische naam'
  • De checkpoints waar je steeds moet wachten en al je papier moet laten zien.
  • De Russisch Orthodoxe monnik die z'n hele auto moest uitladen bij het checkpoint voor controle
  • M'n eerste Merry Christmas geschreven was op de Separation Wall in Bethlehem
  • De Duits Palestijnse man die het geweldig vond ons te ontmoeten (er zijn 2 Duitse volunteers) en wiens held Arafat is.
  • The Monastry of Temptation waar Jesus 40 dagen en 40 nachten verbleef, een geweldige plaats.
  • Alle aardige Palestijnse mannen en hun goede koffie (vrouwen ontmoet je eigenlijk niet)
  • Jesus geboorteplaats en Mahmoud Abbas, de Palestijnse president, die opeens de Nativity Church inkwam. 
  • De onzettende chaos van mensen in Bethlehem
  • M'n Kerstdinner een patat, cola en een burger was van een geweldig lief arabisch echtpaar in Bethlehem.
  • Het mooie gezang in het Arabisch, Latijn en af en toe in het Engels op Kerstavond.
  • De onzettend gave tijd en goede grappen die ik met Dan en Johannes gehad heb.
  • De Palestijnse soldaat die ons, omdat we verdwaald waren om 02.00 's nachts in Bethlehem, geweldig geholpen heeft, weggewezen, taxi gebeld en na een half uurtje met hem gepraat te hebben stond hij erop dat hij de taxi voor ons zou betalen.
  • Akko en z'n geweldige kustlijn en al de jonge arabische jongetjes die met hun hengels in de zee hengelen.
  • M'n hemdje waarin ik nog steeds overdag kan rondlopen met Kerst.
Zo kan ik werkelijk nog wel een tijd doorgaan en ik weet zeker dat ik allemaal dingen vergeet op te schrijven die wel heel bijzonder waren. Het was allemaal zo indrukwekkend. Het enige jammere was wel dat door alle indrukken en vele mensen in Bethlehem ik niet echt de rust had om te beseffen dat ik was op de plaats waar Jesus Christus 2010 jaren geleden geboren was. Maar desondanks was het echt een geweldige ervaring.
Na 2 nachten in Jerusalem zijn we doorgereden naar de Kinnereth, het meer van Galilea waar Jesus op het water gelopen heeft en waar de wonderbare spijziging plaatsvond. Als je het verschil ziet tussen het droge zuiden waar ik woon en het groene noorden, zie je pas de betekenis van water in dit land. Water is het verschil tussen vruchtbaar en onvruchtbaar, dood en leven. Bijzonder om dat zo letterlijk te kunnen zien.
We sliepen een nacht in Tiberias en hebben onszelf daar op een 1ste Kerstdag dinner getrakteerd. Gisteren zijn we via Akko, een hele oude arabische vissersdorp, teruggereden naar de kibbutz. M'n vieze kleren zitten alweer in de was en het kibbutzleven is weer begonnen.

Er zijn foto's gemaakt, die zitten in de volgende post

Wednesday 22 December 2010

Zo zijn jullie toch verplicht minstens 2 keer per dag in mijn gedachten

Volle maan

Het is nu al weer de 4de volle maan dat ik in Israel ben en dat betekend dat ik hier alweer aardig lang ben. Elke dag vind ik het nog steeds bijzonder om hier te zijn. Het is zo speciaal om in dit land rond te lopen alsof je er al jaren woont. Hier 'even' de woestijn in te gaan of 'even' voor een uurtje naar Beersheva. 'Even' naar Beersheva, een stad die door Abraham gesticht is en al duizenden jaren oud is. Bijzonder en dat kan ik me elke dag weer realiseren. Over een maand zit ik echter wel in ergens anders in Israel. In Nes Ammim in het noorden. Het brengt gemengde gevoelens met zich mee. Aan de ene kant ben ik ontzettend gehecht geraakt aan een paar goede vriendschappen in de kibbutz en de bijzondere natuur, maar aan de andere kant kijk ik ook uit naar verandering van mensen en natuur.


En dan Kerst. Dat mis ik hier toch wel hoor. Naast de waxinekaarjes die papa mij gegeven heeft om ook hier Advent te kunnen vieren, duidt niets erop dat het alweer bijna Kerst is. Geen kou, geen vakantie, geen warme chocolademelk, geen nattigheid of geen sneeuw, geen familiebezoeken, geen muts, geen kerk en geen kerstkaarten.  Natuurlijk heb ik hier weer een heleboel andere dingen die jullie nu dan weer moeten missen, zoals een geweldige natuur om mij heen, heerlijk lenteweer en nog steeds vogeltjes die vrolijk fluiten, maar om eerlijk te zijn mis ik het 'Kerstgevoel' toch wel.
Morgen ga ik voor 4 dagen naar Jerusalem met 3 andere volunteers van deze kibbutz. Het hoogtepunt van deze trip is dat we op vrijdagavond naar de 'Nativity Church' in Betlehem gaan. Dit is de kerk die gebouwd is op de plaats waar Jesus geboren zou zijn. Ik denk dat het ontzettend bijzonder is om daar vrijdag te kunnen zijn. Nu denk je misschien dat de kerkdienst in het Engels of misschien Hebreeuws zou zijn, maar nee. Betlehem ligt namelijk in de West Bank en dus zal de dienst in het Arabisch zijn. Interessant he. Ik zal dus niets meekrijgen van wat er gezegd zal worden in de dienst maar dat maakt me niet veel uit. Het zal de eerste keer in bijna 4 maanden zijn dat ik een kerkdienst bijwoon en daar kijk ik naar uit, in welke taal dan ook.

Nog even een paar recente plaatjes van de omgeving. 

Zonsondergang vanaf m'n room
Omgeving

Weg waaraan m'n kibbutz ligt

Sunday 12 December 2010

Desertstorm

Oke, ik ben veilig thuisgekomen en dat was nog een hele opgave. Ik zit hier namelijk midden in een storm, een zandstorm. Het zand gaat echt werkelijk over zitten, en het naarste is wel het knisperen van zand tussen m'n tanden. Sinds vrijdag is er een hele harde wind op gaan zetten en die wind maakt nu het leven hier wel erg speciaal. De lucht is wit/geel en je kan niet verder zien dan een paar meter.
Het begon allemaal met wat dode struiken die als in een Westernmovie over de vlaktes rollen. Waar ze vandaan komen weet ik niet, en waar ze uiteindelijk terecht komen ook niet. Deze paar struiken werden er steeds meer en meer en nu rollen ze niet meer voorbij, want ik denk dat ze op zijn.
Onze hele kamer trilt af en toe. Dat zegt natuurlijk iets over de kracht van de wind, maar ook over de kwaliteit van onze kamers. Ook is alles in m'n kamer bekleed met een laagje stof. M'n bed, m'n kleren, m'n schone kleren, m'n boeken, m'n foto's, het toiletpapier en de schone vaat. Fijn he.

Het werk was vandaag ook een hele opgave. Ik werkte vandaag met de babychicks die een paar dagen oud zijn. Ze zijn nog erg kwetsbaar dus ook de zandstorm is voor het wat gevaarlijk. Als de deuren van een chickenhouser (grote schuur met erg veel kippen) opengaat, waait de wind erg veel zand naar binnen en waait al het zaagsel dat op de grond ligt op en dat kan erg gevaarlijk zijn voor de chicks en de heaters die in de schuur staan. Daarom moesten we met zn allen heel snel de farm in en konden we er tijdens het werk niet uit. En je zult raden wat er dan gebeurd. Een stroomstoring waardoor er dus geen stroom meer was. Alle lampen gingen uit, de radio uit en we zaten gevangen in een zwart gat omdat het kippenhuis hermetisch is afgesloten van de buitenlucht (vanwege ziektes etc) en er dus ook geen zonlicht naarbinnen kon komen. Na een paar minuten wachten op stroom en wat telefoontjes ging de stroom weer aan.

Eindelijk heb ik een beetje het gevoel dat de winter ook in Israel intreedt.

Thursday 9 December 2010

Mijn Achtertuin

De valley waar mijn kibbutz is

Een natural spring in de woestijn

Bij En Aqev

Vanaf de Midrasha

En Aqev

Tuesday 7 December 2010

Chanoeka

De Joden vieren nu Chanoeka, en aangezien ik me onder hen begeef vier ik het dus ook. Afgelopen 1 december begon het feest, en het is nog niet afgelopen, pas op 9 december eindigd het. In onze kibbutz was er een speciaal festival ter viering van Chanoeka, een muziek festival. Het thema was 'Sounds of the Desert' en het doel was om allerlei Middel Oosterse muziekstylen bij elkaar te brengen om zo een symbolische harmonie en vrede te hebben.
Het was echt heel leuk, en zoo anders dan alle andere muziekfestivals of optredens die ik tot nu toe gezien heb. Vooral de instrumenten die gebruikt werden waren anders. Rare gitaren en trommels etc. De performers  waren vooral Joden die uit de Diaspora vanuit het Midden  naar Israel gekomen waren maar de cultuur en muziek meegenomen hadden, maar er waren ook wel wat Arabieren die optraden. Het was echt heel bijzonder.
Er was 1 optreden waarin een redelijk groot orkest van gitaren, violen, drums etc. 2 mannen begeleiden die zo ontzettend mooi konden zingen. Ik weet zeker dat mama het helemaal geweldig zou hebben gevonden. Niet alleen dit optredens, maar ook andere optredens. (sommige deden me een beetje aan Shura Lipowski denken)

Gisteravond was het 'grote' Chanoeka dinner en het was echt heel goed. Over het algemeen is het eten in de kibbutz prima, maar niet heel speciaal. Vanwege het 'Chanoeka wonder' (een kruikje met olie voor 1 dag bleef branden voor wel 8 dagen) wordt er veel gefrituurde dingen gegeten. Er was dus van allerlei lekkere dingen die gefrituurd waren en ook waren er veel 'sufganiot', soort van donuts met jam in het midden. Klinkt goed allemaal he. Ook hadden de kibbutzkids een dansje ingestudeerd met lampionnetjes en die performden ze in de dinninghall in het donker. Was erg leuk allemaal.

Saturday 27 November 2010

Bezoek uit de Lage Landen

Ik bedenk me nu dat ik jullie dit helemaal niet van te voren gemeld hebt, maar afgelopen week heb ik hoogststaand bezoek uit Nederland ontvangen in mijn nederige onderkomen in de kibbutz, namelijk; Papa en Ruben. En het was zo leuk en het voelde zo fijn om hen hier te laten zien hoe ik hier leef. Ze waren maar 4 dagen hier, maar ik denk dat we er toch in geslaagd om hen te laten zien hoe ontzettend mooi dit land is.

We zijn naar en op Massadag geweest, wat erg mooi was. We hebben gedreven in de Dode Zee (al liet Papa het wel afweten, ik had meer verwacht van een Verschoof), we hebben  Makhtesh Ramon doorkruisd, en we zijn in Jerusalem geweest.
Maar wat we eigenlijk denk ik allemaal de leukste dag vonden, was de dag dat we een tocht maakten in mijn achtertuin. De Zin Valley ligt namelijk in mijn achtertuin, en dat is werkelijk de mooiste plek op aarde dat ik tot nu toe gezien heb. Zoek maar wat plaatjes op op het internet. We zijn naar Ein Akev gelopen, wat een natuurlijke bron midden in de woestijn is. Ruben en ik hebben daar weer gezwommen, al was het wel best erg koud. Vanaf Ein Akev zijn we over de bergen (waar we opeens terecht kwamen in een klein Bedoeien dorpje) terug gelopen.
We hadden een foto camera meegenomen om foto's voor thuis te maken en om hier een paar op m'n blog te zetten, maar door ongelukkige omstandigheden is de camera nu in Ede, maar de oplader en alle snoertjes hier in Sde Boker, maar we vinden er wel wat op.

Tuesday 16 November 2010

Gebed verhoord

En ja hoor, moet eens raden waardoor ik vanmorgen wakker werd.
Onweer, donder, bliksem (gelukkig geen granaten, wat eerlijk gezegd voor een seconde wel m'n eerste gedachte was).
Het regende, zelfs hier in de woestijn, heel hard.
En het was erg leuk. Ik zou vandaag een dagje in de Gardening werken, maar vanwege de regen was daar geen werk vandaag, dus werkte ik in de Kolbo (alles-in cq. kibbutzsupermarket). Dat was erg leuk, de hele tijd fruit eten en weinig echt werk, zodat m'n armen een beetje kunnen helen na het kippenwerk

Monday 15 November 2010

Praying hard to make the rain fall

''It's been said that everyone talks about the weather, but no one does anything about it. Well, seven years of drought in the Holy Land has been so bad that it has brought together Muslim, Christian and Jewish clerics to offer prayers for the rain''         -Jerusalem Post, 14 november 2010-

Als ik naar de verhalen over het weer in Nederland lees, is het hier wel anders. De regentijd had al een maand geleden in moeten gaan, maar is nog steeds niet begonnen. Dit in combinatie met de abnormale hoge temperaturen en al eerdere jaren van droogte in Israel, zorgen voor problemen. Hier in de woestijn zeker.
Het mooie is dat dit grote probleem de verschillende religies bij elkaar brengt, wat erg zeldzaam is in deze tijd.
Problemen met de vredesonderhandelingen tussen Netanyahu en Hamas, Ahmadinejad die kinderachtig profocatief een steen over de Israelische grens gooit, en de ontzettend grote groei van huizenbouw in de Settlements.
Er wordt hier echt serieus gedacht dat een 3de Intifade binnen 3 weken kan losbreken.

Laat ze dan maar samen bidden om regen.

Thursday 4 November 2010

Foto's

Uitzicht vanaf de olijfberg

De klaagmuur

vanuit de Joodse wijk

Met Marlies

Arabische wijk in de Oude Stad

Getsemane

Vanaf de Olijfberg

Monday 1 November 2010

. ירושלים

Afgelopen weekend was ik in Jeruzalem en dat was echt heel leuk en bijzonder. Ik was samen met Marlies ( een vriendin die nu ook in Israel is) en we hadden samen in Jeruzalem afgesproken.  We ontmoetten elkaar op het centraal busstation en gingen vanaf daar opzoek naar een hostel. Uiteindelijk vonden we een hostel in een arabische wijk recht voor de Damascus Gate van de Oude stad waar we voor 50 shekel (ongeveer 10 euro) een nachtje konden overnachten. We lieten onze tas in het hostel en doken gelijk in het doolhof van de straatjes in the Arabic Quarter van de Oude stad. Zonder echt een plan te hebben liepen we door de straten en kwamen in de vrijdag processie van monikken op de Via Dolorosa terecht. We liepen een stukje mee in deze processie maar wilden toch ook wel graag naar de Wailing Wall. Het scheint een extra speciaal moment te zijn bij de Klaagmuur als de Shabbat intreed. Dat was ook zo. Er waren heel veel mensen en orthodoxe Joden rond 7 uur. Je kan het plein voor de Klaagmuur trouwens alleen maar op door door een soort van douane te gaan, die je tas checken en je moet onder een poortje doorlopen.
Het was erg mooi en intrigerend bij de Klaagmuur. Om met je handen en je hoofd de Muur aan te raken was erg speciaal. Sommigen zullen dit gevoel begrijpen, anderen ook niet, maar het idee dat dit een hele heilige plek is voor Joden en dat het zo oud was greep me toch wel.
Op het plein bij de Muur ontmoette we een kerel die ons meenam in de muur, naar een plaats waar alleen vrouwen mochten komen (hij ging dus niet mee naar binnen) In de muur konden we door een raam naar beneden kijken (ook in de muur) wat beschouwd wordt als het meest heilige deel van de muur en waar dus ook de meest orthodoxe Joden willen bidden. Dat was een bijzonder gezicht want er waren erg veel mensen.
Die avond hadden we Shabbat dinner bij een orthodoxe rabbi wat erg bijzonder was. Zn kinderen hadden van die hele lange side curls en een groot keppeltje. Als vrouwen aten we ook aan een aparte tafel van de mannen maar wel in de zelfde kamer. Voor veel dingen werd een blessing uitgesproken, als voor het handen wassen, de wijn, het einde van de maaltijd etc. Dit was een erg speciale avond want we konden veel praten en vragen stellen.

De volgend morgen gingen we naar de Church of the Holy Sepulcher. De plaats wordt ook wel Golgotha genoemnd. De kerk bevat onder anderen de steen waarop Jezus gekruisigd is, en waar Jezus begraven werd. Het is een erg mooie en een ontzettend grote kerk. En het was bijzonder om te zien hoe mensen omgaan met een plaats als dit. Mensen nemen fotos of sieraden van dierbaren mee, om deze op een steen in de kerk te kunnen leggen en te bidden, en de rijen voor het graf en de kruisigsteen waren erg lang.
Na de kerk gingen we naar via de Wailingwall naar de Olijfberg. Er is daar een kerk, Church of all Nations, die gebouwd is op de plaats van Getsemane. De kerk bevat een stuk van de steen waarop Jezus gebeden  heeft vlak voor zijn arrestatie. Vanuit deze kerk gingen we verder de Olijfberg op, om het beroemde uitzicht over de Oude stad  met de goude koepel van de Dome of the Rock te hebben. Het was mindern impressive dan ik gedacht had, maar we hebben een leuke foto kunnen maken en die zal ik hier binnenkort ook posten.

Ook ben ik met Marlies in Mea Shearim geweest. De ultraorthodoxe wijk van Jeruzalem.  Er lopen daar echt alleen maar mannen en jongens met hoeden en lange zwarte jassen en vrouwen en meiden met lange rokken en witte kousen en een zwart jasje. We hadden ons wel netjes gekleed want ik wist dat er in de wijk borden hingen dat vrouwen er alleen mogen lopen als ze 'modest' gekleed zijn, dwz lange rok en lange mouwen. Dit vond ik misschien wel het meest bijzondere iets wat ik in Jeruzalem gezien heb.  We waren er op Shabbat, dus we konden het echt niet maken om er fotos te maken, maar als je het bij google in typt krijg je bij de eerste fotos een goed beeld van wat we gezien hebben. Het rare was dat alle mensen er echt piekfijn uit zagen, maar dat de straten eruit zagen als een ghetto. Overal rotzooi en oude huizen, balkonnen dichtgemaakt met golfplaaten, kleine nauwe steegjes met hoge huizen en muren volgeplakt met half afgescheurde aanplakbiljetten.

Jeruzalem was een hele ervaring en ik vond het echt heel bijzonder en kom zeker nog een keertje terug.

Thursday 21 October 2010

Breakfast

Nu schrijf ik een stukje over het ontbijt hier. Ik hou van ontbijt hier, en wel om 2 redenen.
1. Het ontbijt is erg lekker
2. Met het ontbijt heb ik er al 4 uur werk met alleen een koffie erop zitten.

Ik werk in the chickenhouse en wij hebben het beste ontbijt van de hele kibbutz. Voor iedereen is er ontbijt in de dinninghall, maar omdat wij niet in de kibbutz werken maar in farms buiten de kibbutz, en omdat we wegens de hygiene moeten douchen voor en nadat we een farm betreden, kunnen wij niet ontbijten in de dinninghall.

Om zo 09.00 ontbijten we en dan dekken we met alle werkers een grote tafel met allerlij lekkere dingen. Als eerste stop ik een tosti in het tosti apperaat. En geen gewone tosti met  kaas en ketchup. Maar een tosti met kaas en olijven, of tomaat, of ui, of tonijn, of met dit alles tegelijk.
Dan snijd ik fijn een tomaat en een komkommer, een stukje ui, pel ik olijven, half blikje tonijn, en strooi wat zataar op m'n bord. Dan 2 grote lepels humus en wat extra vergine olijfolie en alles door elkaar husselen. De salade eet ik dan los of op brood.
Als afsluiting van het ontbijt komt er altijd een liter pot nutella (kosjere) op tafel en eet iedereen een broodje met chocolade pasta.
Dit is mijn ontbijt.
Veel en goed niet?

Friday 15 October 2010

-

Afgelopen weekend was ik met wat jongeren van de kibbutz op een alternatiefmuziekfestival in de woestijn, en dat was echt een gafe ervaring. Naast dat de muziek erg goed was, was het een erg leuk festival. In Nederland ben ik vooral het Flevo Festival gewend. Dit festival was zo anders, maar toch hetzelfde. Hier stonden de tenten en de autos allemaal op 1 grote zandvlakte, en de podia waren niet zo groot en professioneel, maar er waren 2 kleine podia met een doek erover gespannen voor schaduw.
Verspreid over het terrein lagen wat vloerkleden en doeken op palen als plekken om te zitten. Het geen wat hetzelfde was was de aardigheid van de bezoekers. Ik was op het festival met wat vriendinnen uit the chickenhouse en wat andere Garin, en we werden vaak door vreemde mensen uitgenodigd om humus, pita, valva of andere lekkere dingen bij hen te eten. Ik liftte samen met een kerel terug van het festival naar de kibbutz en in 4 snelle liften waren we in 1.5 uur ook weer terug in de kibbutz. Mensen hier in het zuiden zijn zo open en aardig. Aan het eind van het festival vond ik het ook niet zo erg om weer terug naar de kibbutz te gaan, want ik was alleen met Israeli's op het festival en onderling spreken zij gewoon engels, en bij de volunteers spreekt iedereen gewoon engels, dus kon ik elk gesprek weer gewoon volgen.

Afgelopen week zijn er ook 3 volunteers vertrokken. Van 2 maakte het me niet zo veel uit of ze er nou waren of niet, maar 1 jongen, Joel uit Finland, was een goede vriend geworden. Ik werkte ook samen met hem in the chickenhouse, en nu ben ik daar nog maar de enige volunteer, wat opzich niet erg is want iedereen is er erg leuk. Het is wel even wennen, maar volunteers komen, en volunteers gaan. Dat is soms leuk, maar soms dus ook niet.

Monday 4 October 2010

Foto update (long version....)

Me and my Ecuadorian friends

Rosh Hashannah

De eer om de eerste fles te openen op Rosh Hashannah

Een doordeweekse avond

Dinner met de volunteers

Sukkhot dinner
Sukkhot

Israeli and Ecuadorian friend

Hongerig na verse douche en werk

Goodbye foto

Sarah my friend and roommate, Gilad my friend

de room na de brand
Ons plekje in de kibbutz
Ik en Joe en mijn bed

De volunteers
De dinninghall voor Shabbat

de Kolba

De volunteerskite van Rosh Hashannah

Onze pets, van de 5 kittens heeft maar 1tje het overleefd, ook de moeder niet.

view over de Westbank