Zondag heb ik Sde Boker achter me gelaten om naar het Noorden te gaan, waar m'n volgende avontuur zal beginnen. Na een nachtje in Haifa te hebben overnacht ben ik gisteren in Nes Ammim aangekomen. Een totale verandering van Sde Boker. Hier is het rustig, groen en Europees en daar moet ik nu nog wel even aan wennen, maar ik hoop dat ik me hier ook snel thuis zal gaan voelen.
Als afscheid van Sde Boker had een vriend me afgelopen donderdag nacht meegenomen op een tocht door de woestijn. Het was een perfecte volle maan en de maan was zo fel dat je nauwelijks tegen de maan in kon kijken. We werden met een terreinwagen uit het jaar nul een eind de woestijn in gereden en afgezet bij het begin van 'Wadi Chavarim'. Om ongeveer 00.30 begonnen met het belopen van de wadi. Een wadi is een soort van droge rivier bedding in de woestijn, waarin alleen als het in de winter geregend heeft water door heen stroomd. Omdat het een erg droge winter is, is de wadi dus nog steeds droog. Het was echt werkelijk het mooiste wat ik ooit in m'n leven gezien heb. Door de kracht die het water in de winter kan hebben, hebben de rivierwanden prachtige en indrukwekkende vormen aangenomen. Het was klimmen, springen, glijden en vallen. Ik wil het jullie eigenlijk gewoon laten zien omdat het zo moeilijk is om te beschrijven hoe het was. Soms was het ook wel spannend en was ik blij dat ik er niet allen liep. Toen we ongeveer 2 uur gelopen hadden, maakten we een kopje thee. Dat is het leuke aan de Israeliers, ze zijn allemaal zo gek om op elke tocht die ze maken een 'koffie kit' mee te slepen. Doet me altijd aan m'n vader en z'n 'Trangiaatje' denken. Om ongeveer 2.30 waren we weer op een plek waar weer opgehaald werden. Om 03.00 lag ik op bed en een uur later ging m'n wekken weer,
maar ik heb de tocht van m'n leven gemaakt.
Tuesday 25 January 2011
Saturday 15 January 2011
Nes Ammim
Nee, ik ben er nog niet, maar over een week begint mijn 2de grote avontuur in Isael. Op maandag 24 januari reis ik van Sde Boker naar het verre noorden, waar ik de komende 6 maanden zal verblijven. Ik ga naar Nes Ammim, een soort van 'communual village' (verwacht ik). Een viendin uit Ede, Marlies, zit daar nu al een paar maanden, dat wordt dus erg gezellig.
Nu m'n vertrek uit Sde Boker zo dichtbij komt, verwarren m'n gevoelens me toch wel meer dan dat ik van tevoren gedacht had. Een paar weken geleden keek ik meer uit naar verandering, naar nieuw werk, nieuwe mensen, nieuwe omgeving etc. Niet omdat dit alles mij hier niet bevalt, maar omdat ik hier, in Sde Boker, al een lange tijd ben en ook meer weer zien in dit land. Nu is de week aangebroken van afscheid nemen. Als er 1 ding is waar ik slecht in ben en niet van houd is het afscheid nemen. Het liefst verdwijn ik zomaar, de mooie herinneringen met me meenemend. Ik stop m'n kleren niet meer in de 'laundry', maar was ze op de hand omdat de laundry ze anders niet meer optijd schoon heeft. Ik heb m'n laatste werkdag al opgegeven. Ik heb m'n laatste salary al gehad. M'n chickenhouse goodbyeparty is al geregeld. Raar om met dit soort dingen bezig te zijn.
Het is niet alleen maar treurig hoor, ik heb nog steeds erg veel zin in. Ik kijk met verwachting uit naar wat de komende maanden me zal brengen. Nes Ammim ligt dus in het groene noorden. Al het groen wat hier in de kibbutz is, wordt bewaterd door irrigratie slangetjes die tussen al de bomen en planten door kronkelen. Ik heb zin om Marlies weer te zien, niet meer om 04.30 te werken, weer Nederlands te praten, nieuwe mensen te ontmoeten en te genieten van de mooie natuur van het noorden.
Ook staan er al een paar leuke dingen staan al op de planning. Marlieke komt me op 3 februari een knuffel in Israel geven, m'n gezinnetje komt eind februari even buurten, en ook komen de liefste meiden Maaike, Mirjam en Lida ergens in April dit land bewonderen.
Wat een dingen om naar uit te kijken he!
Nu m'n vertrek uit Sde Boker zo dichtbij komt, verwarren m'n gevoelens me toch wel meer dan dat ik van tevoren gedacht had. Een paar weken geleden keek ik meer uit naar verandering, naar nieuw werk, nieuwe mensen, nieuwe omgeving etc. Niet omdat dit alles mij hier niet bevalt, maar omdat ik hier, in Sde Boker, al een lange tijd ben en ook meer weer zien in dit land. Nu is de week aangebroken van afscheid nemen. Als er 1 ding is waar ik slecht in ben en niet van houd is het afscheid nemen. Het liefst verdwijn ik zomaar, de mooie herinneringen met me meenemend. Ik stop m'n kleren niet meer in de 'laundry', maar was ze op de hand omdat de laundry ze anders niet meer optijd schoon heeft. Ik heb m'n laatste werkdag al opgegeven. Ik heb m'n laatste salary al gehad. M'n chickenhouse goodbyeparty is al geregeld. Raar om met dit soort dingen bezig te zijn.
Het is niet alleen maar treurig hoor, ik heb nog steeds erg veel zin in. Ik kijk met verwachting uit naar wat de komende maanden me zal brengen. Nes Ammim ligt dus in het groene noorden. Al het groen wat hier in de kibbutz is, wordt bewaterd door irrigratie slangetjes die tussen al de bomen en planten door kronkelen. Ik heb zin om Marlies weer te zien, niet meer om 04.30 te werken, weer Nederlands te praten, nieuwe mensen te ontmoeten en te genieten van de mooie natuur van het noorden.
Ook staan er al een paar leuke dingen staan al op de planning. Marlieke komt me op 3 februari een knuffel in Israel geven, m'n gezinnetje komt eind februari even buurten, en ook komen de liefste meiden Maaike, Mirjam en Lida ergens in April dit land bewonderen.
Wat een dingen om naar uit te kijken he!
Thursday 13 January 2011
Day off
Gisteren had ik een day off van werk genomen en ik had me voorgenomen om er een echt verwendagje voor mijzelf van te maken. Nou en dat is me gelukt hoor.
Ik heb uitgeslapen tot 8 (!) uur en ben toen de woestijn in gegaan. Normaal ga ik de woestijn in met alleen een fles water, maar omdat dit een verwendagje was ging er meer mee. M'n fototoestel, mp3 speler, sudoku boekje, 1 sigaret, een appel en 2 heerlijke sandwiches. Ik ben een route gelopen die ik nog niet eerder gelopen had en het was echt zo mooi. Ik heb dat denk ik al 1040 geschreven, maar het is hier mooi, heel mooi. Ik liep over heuvels en wadi's en heb m'n sandwiches gegeten in een kleine oase in een wadi die ik tegenkwam. M'n appel at ik op een heuveltop en op deze top schrok ik me een ongeluk. Ik zat rustig m'n appel te eten toen er opeens een aasgier op ongeveer 20 meter aan me voorbij vloog. Ik schrok me echt helemaal kapot, het zijn namelijk echt grote beesten en ik had echt het gevoel dat hij me zo in m'n nek zou kunnen grijpen en me mee zou kunnen nemen naar z'n nest in de rotswand. Ik ben serieus opgesprongen en heel snel de top afgeklommen en me een paar minuten verstopt in een soort van klein grotje. Klinkt overdreven, en dat is het waarschijnlijk ook, maar ik was echt even bang. Ik weet dat er vlakbij een 'vulture feeding station' is. Daar ben ik een paar weken geleden per ongeluk terecht gekomen en er lagen allemaal karkassen van koeien, paarden, schapen etc.
Naast deze grote vogel heb ik ook de meest mooie kleine vogeltjes gezien, die op de meest wonderbaarlijke manier over de grond hupsen.
Ook kwam ik bij een oud ford en het leuke was dat er een informatieplaatje in het Engels bij stond. Het was een ford uit de Byzantijnse tijd. Het is gebouwd op de handelsroute tussen Persie en de havens van Inda en West Africa. Het was een uitkijkpunt om de karavanan en Byzantijnse dorpjes te beschermen tegen overvallen van Arabische stammen.
Interessant allemaal he, wat je zo tegenkomt op een wandeling.
Eenmaal thuisgekomen heb ik een douche genomen, een gezichtsmaskertje van Mirjam dL opgedaan, een bakje muslie met appel en mandarijn gegeten en toen in bed gedoken.
Wat een verwend dagje was dat.
Ik heb uitgeslapen tot 8 (!) uur en ben toen de woestijn in gegaan. Normaal ga ik de woestijn in met alleen een fles water, maar omdat dit een verwendagje was ging er meer mee. M'n fototoestel, mp3 speler, sudoku boekje, 1 sigaret, een appel en 2 heerlijke sandwiches. Ik ben een route gelopen die ik nog niet eerder gelopen had en het was echt zo mooi. Ik heb dat denk ik al 1040 geschreven, maar het is hier mooi, heel mooi. Ik liep over heuvels en wadi's en heb m'n sandwiches gegeten in een kleine oase in een wadi die ik tegenkwam. M'n appel at ik op een heuveltop en op deze top schrok ik me een ongeluk. Ik zat rustig m'n appel te eten toen er opeens een aasgier op ongeveer 20 meter aan me voorbij vloog. Ik schrok me echt helemaal kapot, het zijn namelijk echt grote beesten en ik had echt het gevoel dat hij me zo in m'n nek zou kunnen grijpen en me mee zou kunnen nemen naar z'n nest in de rotswand. Ik ben serieus opgesprongen en heel snel de top afgeklommen en me een paar minuten verstopt in een soort van klein grotje. Klinkt overdreven, en dat is het waarschijnlijk ook, maar ik was echt even bang. Ik weet dat er vlakbij een 'vulture feeding station' is. Daar ben ik een paar weken geleden per ongeluk terecht gekomen en er lagen allemaal karkassen van koeien, paarden, schapen etc.
Naast deze grote vogel heb ik ook de meest mooie kleine vogeltjes gezien, die op de meest wonderbaarlijke manier over de grond hupsen.
Ook kwam ik bij een oud ford en het leuke was dat er een informatieplaatje in het Engels bij stond. Het was een ford uit de Byzantijnse tijd. Het is gebouwd op de handelsroute tussen Persie en de havens van Inda en West Africa. Het was een uitkijkpunt om de karavanan en Byzantijnse dorpjes te beschermen tegen overvallen van Arabische stammen.
Interessant allemaal he, wat je zo tegenkomt op een wandeling.
Eenmaal thuisgekomen heb ik een douche genomen, een gezichtsmaskertje van Mirjam dL opgedaan, een bakje muslie met appel en mandarijn gegeten en toen in bed gedoken.
Wat een verwend dagje was dat.
Wednesday 5 January 2011
Monday 3 January 2011
Vandaag
Het viel me op dat ik op m'n blog alleen maar schrijf over speciale dingen, trips of bijzondere momenten. Dat is natuurlijk heel leuk, maar wat misschien nog veel interessanter is voor jullie om te weten, is m'n dagelijks leven, de dingen waarmee ik m'n dagen van de week vul.
M'n dag begon met uitslapen, ik hoefde pas om 05.00 bij de dinninghall klaar te staan, om vanaf daar met een busje naar 'Halukim' te gaan, 1 van de 6 chickenfarms. Na een douche, koffie en broodje met pindakaas begon het werk. Vandaag was het een 'farmwork day'. Dit is werk in the chickenfarm, maar niet met kippen. Heerlijk vind ik zo'n dag. Wel werk je constant in the chickenhouses, dus je hebt alsnog de hele tijd kippen met hun gekakel om je heen. Ik snap nu het gezegde 'hou eens op met dat gekakel' veel beter, soms wordt je er echt niet goed van.
Ik werkte met een man, Lior, die echt geen engels spreekt, en dat is zo leuk, want hij is erg grappig. We hebben de heaters, die gebruikt worden om de baby chickens warm te houden, schoongeblazen en afgeplakt met plastic omdat deze kippen nu groot genoeg zijn. Ik denk dat ik eruit moet hebben gezien als een spook met al het stof op m'n haar en gezicht, want Lior moest de hele tijd om me lachen. En we hebben de 'airconditioning' van de chickenhouses schoongemaakt, en omdat die vrij hoog zitten, moest ik dat doen (ik ben vrij lang vergeleken met de Israeli's) en dan zei Lior steeds 'you good, you good', ongeveer het enige wat hij zeggen kan, erg grappig.
Verder heb ik alle scharnieren en sloten in de farm van anti-roest spray voorzien, hekken gerepareerd met ijzerdraad, 1 hele chickenhouse van zaagsel voorzien (er komen namelijk binnenkort nieuwe babychicks), en the office en de showers schoongemaakt. Een hele leuke werkdag omdat het werk zo verschillend is. Dan heb je aan het eind van het werk echt het gevoel dat je iets gedaan hebt en dat voelt goed.
Toen ik weer terug in de kibbutz was, kwam Shai naar me toen, een meid van een Garin hier. Ze had net 3 puppy hondjes gevonden bij het tankstation naast de kibbutz. Ze waren zo mooi en lief en ik werd er echt gelijk verliefd op. Ik denk dat ze een soort van herders zijn. 1tje heb ik Sami genoemd, ter ere van m'n eerste grote hondeliefde. Het grappige is dat Sami ook een Israelische naam is.
Er worden wel vaker dieren door bedoeine achtergelaten bij the gasstation. Zo hebben we hier sinds 2 weken 2 ezels voor de rooms staan, en hebben we ook al aardig wat kittens mogen wegbrengen naar het asiel in Beersheva. Morgen gaan Sami en z'n maatjes ook naar Beersheva, maar wat had ik hem graag gehouden.
M'n dag begon met uitslapen, ik hoefde pas om 05.00 bij de dinninghall klaar te staan, om vanaf daar met een busje naar 'Halukim' te gaan, 1 van de 6 chickenfarms. Na een douche, koffie en broodje met pindakaas begon het werk. Vandaag was het een 'farmwork day'. Dit is werk in the chickenfarm, maar niet met kippen. Heerlijk vind ik zo'n dag. Wel werk je constant in the chickenhouses, dus je hebt alsnog de hele tijd kippen met hun gekakel om je heen. Ik snap nu het gezegde 'hou eens op met dat gekakel' veel beter, soms wordt je er echt niet goed van.
Ik werkte met een man, Lior, die echt geen engels spreekt, en dat is zo leuk, want hij is erg grappig. We hebben de heaters, die gebruikt worden om de baby chickens warm te houden, schoongeblazen en afgeplakt met plastic omdat deze kippen nu groot genoeg zijn. Ik denk dat ik eruit moet hebben gezien als een spook met al het stof op m'n haar en gezicht, want Lior moest de hele tijd om me lachen. En we hebben de 'airconditioning' van de chickenhouses schoongemaakt, en omdat die vrij hoog zitten, moest ik dat doen (ik ben vrij lang vergeleken met de Israeli's) en dan zei Lior steeds 'you good, you good', ongeveer het enige wat hij zeggen kan, erg grappig.
Verder heb ik alle scharnieren en sloten in de farm van anti-roest spray voorzien, hekken gerepareerd met ijzerdraad, 1 hele chickenhouse van zaagsel voorzien (er komen namelijk binnenkort nieuwe babychicks), en the office en de showers schoongemaakt. Een hele leuke werkdag omdat het werk zo verschillend is. Dan heb je aan het eind van het werk echt het gevoel dat je iets gedaan hebt en dat voelt goed.
Toen ik weer terug in de kibbutz was, kwam Shai naar me toen, een meid van een Garin hier. Ze had net 3 puppy hondjes gevonden bij het tankstation naast de kibbutz. Ze waren zo mooi en lief en ik werd er echt gelijk verliefd op. Ik denk dat ze een soort van herders zijn. 1tje heb ik Sami genoemd, ter ere van m'n eerste grote hondeliefde. Het grappige is dat Sami ook een Israelische naam is.
Er worden wel vaker dieren door bedoeine achtergelaten bij the gasstation. Zo hebben we hier sinds 2 weken 2 ezels voor de rooms staan, en hebben we ook al aardig wat kittens mogen wegbrengen naar het asiel in Beersheva. Morgen gaan Sami en z'n maatjes ook naar Beersheva, maar wat had ik hem graag gehouden.
Subscribe to:
Posts (Atom)
