Geen zorgen

Weet je waar ik nu ben? In Amman, bij Marlies, Laura en Alisa, uit de NGK Ede. haha, dat had ik vanmorgen echt niet gedacht.
Nou, ik heb m'n visum dus binnen. Ik moet waarschijnlijk wel eerder terug naar Nederland, maar misschien ook wel niet.
Tot nu toe gaat onze reis zo ontzettend goed en we hebben alleen maar geluk. We hadden een lift van Nes Ammim naar de grens met Jordanie, vanaf daar aangehaakt bij een Poolse touringsbus die ons via Umm Qais naar Jerash bracht. Jerash is een van de grootste Romeinse steden buiten Italie. Het was best mooi, maar de stenen leken allemaal op elkaar. Omdat we een matje en slaapzak meegenomen hadden, en low budget doen, zijn we neergestreken bij de 'security man' van het park in Jerash. Heerlijk gekookt met deze man en de tourismpolice. Toen ons matje neergelegd op de stoep en slapen. Het was best koud.
De volgende ochtend voor een paar centen uren in de bus gezeten naar Azraq, een plaatsje ongeveer 20 km van de grens van Saudi-Arabie. En toen kwamen we erachter dat er na 15.30 geen bussen meer terug gingen en waren we eigenlijk gestrand in een plaatsje waar we heel weinig vrouwen zagen, en al helemaal geen vrouwen zonder hoofddoek. Toen ik Israel verliet dacht ik dat ik wel m'n schouders en knieen zou moeten bedekken, maar tot nu toe heb ik alleen nog maar lange mouwen en lange broeken aangehad, gewoon omdat dat al als heel blood en vrij wordt beschouwd. Aan een hoofddoek begin ik niet hoor.
We waren dus gestand in een of ander dorpje midden in in de woestijn en daar kwamen me een jongen tegen die ons uitnodigde bij hem thuis te overnachten. Oké. We waren terecht gekomen bij een Druze familie. Alle neven en nichten kwamen langs, oom en tante uitgenodigd. Heerlijk gegeten, gedronken en geslapen. Dat was wel wat beter dan de stoep in Jerash.
Toen vanmorgen waren we beland in Amman en toen kregen we het wilde idee om misschien te kijken of we naar een gezin uit onze kerk, die sinds 6 jaar in Amman wonen, zouden kunnen. Hup internet café in, adres opgezocht maar daar kwam alleen een dorp, Suweileh, uit; een grote stad naast Amman. Daar met een busje naartoegegaan en toen wat rondgevraagd, getelefoneerd etc. Maar we zijn er gekomen. Heel leuk allemaal.
Toen ook nog Marlies, Laura en Alisa ontmoet, waar we nu dus bij neergestreken zijn.
Wauw, wat hebben we tot nu toe een leuke tijd, en wat hebben we mooie mensen ontmoet.

Een klein probleem

Oké dan, ik heb een klein probleem wat uit kan groeien tot een groter probleem. Israel heeft volgens mij weinig zin om mijn visum te verlengen. Daar wacht ik nu al 1.5 maanden op en ondertussen is m'n visum ook al bijna een maand verlopen. Echt niet relaxed. Ik heb me toch echt goed gedragen vind ik zelf. Waarom het zo'n gedoe voor mij is om m'n visum te verlengen weet ik ook niet. Ik heb al een brief van 'goed gedrag' van m'n vorige kibbutz aan moeten vragen. Deze brief heb ik netjes op tijd opgestuurd en ik dacht dat het daarmee wel afgehandeld zou zijn, maar dus nog steeds niet.
Normalerwijze kan je ook een nieuw visum krijgen door Israel uit te gaan (bijvoorbeeld een dagje Jordanie of Egypte) en dan weer Israel binnen te gaan; je krijgt dan een 3 maanden touristen visum. Het rare was ook al dat ik bij mijn aankomst in Israel slechts een 2 maanden touristen visum kreeg. Maar omdat ik nu al bijna een maand zonder visum hier zit, is de kans klein dat ik Israel weer in zou komen. Israel uitkomen zou geen probleem zijn.

En dan heb ik een maand geleden een trip naar Jordanie gepland, in de overtuiging m'n paspoort dan wel weer terug te hebben, met een mooie stempel van een nieuw visum erin. Het plan is om dinsdag ochtend te vertrekken, richting Jerash, dan naar de 'desertcastels', vervolgens Madaba, mount Nebo, Wadi Dana en Wadi Rum. Klinkt goed he? Dacht ik ook. Maar of ik nu werkelijk kan gaan, weet ik nog niet.
Morgen ochtend is er nog een kans m'n paspoort misschien klaarligt in Akko met een mooie stempel erin.
Nou, daar hopen we dan maar op.

Schoonmaak

Jongens wat een gedoe toch weer. De welbekende en welberuchte "Pesachcleaning" is weer begonnen hier in Nes Ammim. Volgens de Joodse traditie mag er tijdens Pesach geen gerezen producten, of geen producten die kunnen groeien in het huis zijn. Hierom moeten alle appartementen en kamers schoon gemaakt worden, zodat er niet eventueel broodkruimels boven op de deurpost, op de vloer, in het schuifdeurgootje etc. kunnen achterblijven. En dat brengt dus heel wat werk met zich mee. Van 08.30 tot 14.00 ben ik bezig geweest met 1 appartement. Ik vroeg hoe ik het precies moest schoonmaken, en toen kreeg ik als antwoord; "pretend the room you're cleaning, is your own room". Haha, dat was geen goede tip voor mij, voor mensen die weten hoe mijn eigen kamer er eigenlijk wel niet uitziet.

Verder zit ik nu met een poes op m'n schoot. Ik heb hem maar een beetje geadopteerd. Hij heet mr. Nielson en is heel klein en heel bang. Eigenlijk hou ik helemaal niet van poesen, maar dit beestje heeft toch wel een beetje m'n hard gestolen.

Sneeuw en Purim

Het is Purim, het feest van Esther. Met Purim vieren we hier de overwinning van koningin Esther op Haman. Haman was een konging die alle Joden wilde vermoorden, uiteindelijk zelf niet heel fijn aan z'n einde gekomen is. We eten zogenaanmde "Ozen Aman" of Hamansoren.
Het is een traditie om zoveel te drinken dat je het verschil niet meer weet tussen het goede en het kwade, maar dat hebben we maar niet gedaan, natuurlijk:).
Het is een feest waarbij in ieder geval alle kinderen verkleed naar school gaan. In Regba, een plaatsje hier verderop waren er 3 vrachtwagenladingen sneeuw gedropt. Eerst dacht ik dat het een hoop zout was, of wit zand, maar het was echte, koude sneeuw en dat was natuurlijk echt leuk. De meeste kinderen hebben dat natuurlijk nog nooit gezien.
Verkleed en al zijn we gisterenavond ook met wat mensen naar een Purim feest in Beth HaEmek gegaan, een kibbutz in de velden hier. Dat was echt leuk, alleen jammer genoeg ging de wekker om 06.30 weer voor m'n werk.

Na regen schijnt de zon, en hard.

Jongens wat een weer weer. (haha...). Nee, de zon is echt goed opweg om al het water wat er de laatste weken gevallen is weer weg te nemen. Hier zit ik dan weer, in m'n hemdje en korte broek, zoals ik in het zuide gewend was.
Vandaag heb ik een vrije dag en tot nu toe heb ik die heerlijk benut. Ik heb vanmorgen een tas af genaaid, die ik gemaakt  heb van een stuk gordijn en een soort van papieren/plastic jutte zak voor zaden die ik in de velden gevonden had. Met het resultaat ben ik, in alle bescheidenheid, erg blij.
Daarna heb ik m'n fiets weer gepakt en ben ik eerst rechtstreeks naar de zee gefiets, naar Shave Zion en vanuit daar een fietspad langs de zee genomen tot aan Nahariyya, waar ik weer wat shekels heb uitgegeven.
Het fietspad langs de zee is echt mooi, op sommige plaatsen is er een klein stukje zandstrand, maar over het algemeen zijn het alleen maar rotsen die tussen de zee en het fietspad in liggen. Geen rotsblokken ofzo hoor, maar een soort van platte grote stenen die op verschillende hoogtes liggen. Erg mooi trouwens.

Nu ben ik weer terug in Nes Ammim en ga nu een broodje met Calvé Pindakaas eten. Het leuke is dat door het mooie weer ook iedereen beetje bij beetje uit z'n eigen barrack begint te kruipen, zo voetballen we sinds een paar dagen met wat jongeren van hier op het grasveld hier in Nes Ammim. Dat staat ook weer voor vandaag op de planning.

Donder en bliksem

Al dagen laat het water zich uit de hemel storten. Er lijkt maar geen eind aan te komen. Nu ook weer. Ik zit in m'n kamer, met op de achtergrond het geluid van de donder en af en toe een felle flits. Gisteren was er een donder die de ramen deed schudden. Gister was er een samenkomst in Nes Ammim en vaak kon ik niets verstaan van wat er gezegd werd door al het gedonder buiten.
Hier, 10 km van de Libanese grens, is het geluid van al de onrust in de lucht soms een beetje angstaanjagend.
Afgelopen dinsdag was er een luchtalarm in heel Israel. Gelukkig bleek het achteraf om een oefening te gaan, maar alsnog schrok ik echt. Overal in Israel hebben dorpen, nederzettingen, steden, kibbutzim etc. bunkers om in tijden van gevaar te schuilen.
Terug naar de regen. Door al de regen is het noorden van Israel nog groener dan gewoonlijk in de winter. Het gras groeit en de vogels lijken er ook wel tevreden mee te zijn. 2 weken geleden was ik even weer terug in de woestijn, en zelfs de hellingen daar waren bekleed met een kleine dunne laag groen.
Hetgeen wat ik het meest jammer vind aan al de regen is dat er 's nachts eigenlijk geen sterren te zien zijn. Toen ik net in Nes Ammim kwam, was het voor mij een opluchting te zien dat er dezelfde sterren aan de hemel stonden, als de mij zo bekende rijke sterrenhemel in Sde Boker.
Het verhaal over Abraham in de woestijn en God's belofte aan Abraham over zijn nageslacht kan ik me nu zo veel beter voorstellen. Hoe Abraham daar op een steen zou kunnen hebben gezeten, met om zich heen geslagen een kamelenhuid omdat Abraham het misschien wel koud had, luisterend naar God's stem. God zei; "‘Kijk eens naar de hemel, en tel de sterren, als je dat kunt."
Als je dat kunt.
Mij lukte het niet.

Mijn nieuwe liefde

Ten eerste; sorry dat ik al zo lang niets meer geschreven heb op dit blog, het kwam er niet van of ik wist niet waarover te schrijven.
En ten tweede; ik heb dus een nieuwe liefde. Mijn  'Citystar Bike' en ik ben er echt trots op. Het kostte wat tijd en geld maar nu ben ik dan ook vrij om te gaan waar ik wil. Ik kom net terug van een fietstochtje naar Mazra'a en Regba. Een Arabisch en een Joods dorp.  De lucht was echt heel dreigend omdat het vanochtend hard geregend heeft het het nu af en toe nog drupt, maar de zon scheen wel, dus dat gaf echt een mooie gloed over de lucht en de velden die om Nes Ammim heen liggen. Het mooie van de tocht was dat er opeens overal koolzaad in de berm en in de velden groeit. Doet me altijd aan Wallander denken.

En dan heb ik ook nog eens een week geleden m'n gezin hier op bezoek gehad! Eerst eer paar dagen aan de Dode Zee (waar ik na een tocht van 7 uur eindelijk aankwam) en daarna in Nes Ammim. Ik vond het echt super leuk en om eerlijk te zijn over wat ik dan het leukste vond; dat was het potje rond-om-de-tafel.
En ik heb nog een nieuwe aanschaffing. Een laptop. Heeft papa in Ede voor mij gekocht (de centen worden nog opgestuurd hoor pap). En ik kan hier ook Hebreeuws mee schrijven. Leuk he.
                                                                                                                                                  .

.שלום לכולם

.עכשו אני כותבת בעברית

!זה קיף

.ביי ,מרים          

10 punten voor degene die dit vertalen kan.