Donder en bliksem

Al dagen laat het water zich uit de hemel storten. Er lijkt maar geen eind aan te komen. Nu ook weer. Ik zit in m'n kamer, met op de achtergrond het geluid van de donder en af en toe een felle flits. Gisteren was er een donder die de ramen deed schudden. Gister was er een samenkomst in Nes Ammim en vaak kon ik niets verstaan van wat er gezegd werd door al het gedonder buiten.
Hier, 10 km van de Libanese grens, is het geluid van al de onrust in de lucht soms een beetje angstaanjagend.
Afgelopen dinsdag was er een luchtalarm in heel Israel. Gelukkig bleek het achteraf om een oefening te gaan, maar alsnog schrok ik echt. Overal in Israel hebben dorpen, nederzettingen, steden, kibbutzim etc. bunkers om in tijden van gevaar te schuilen.
Terug naar de regen. Door al de regen is het noorden van Israel nog groener dan gewoonlijk in de winter. Het gras groeit en de vogels lijken er ook wel tevreden mee te zijn. 2 weken geleden was ik even weer terug in de woestijn, en zelfs de hellingen daar waren bekleed met een kleine dunne laag groen.
Hetgeen wat ik het meest jammer vind aan al de regen is dat er 's nachts eigenlijk geen sterren te zien zijn. Toen ik net in Nes Ammim kwam, was het voor mij een opluchting te zien dat er dezelfde sterren aan de hemel stonden, als de mij zo bekende rijke sterrenhemel in Sde Boker.
Het verhaal over Abraham in de woestijn en God's belofte aan Abraham over zijn nageslacht kan ik me nu zo veel beter voorstellen. Hoe Abraham daar op een steen zou kunnen hebben gezeten, met om zich heen geslagen een kamelenhuid omdat Abraham het misschien wel koud had, luisterend naar God's stem. God zei; "‘Kijk eens naar de hemel, en tel de sterren, als je dat kunt."
Als je dat kunt.
Mij lukte het niet.