Afscheid

Zondag heb ik Sde Boker achter me gelaten om naar het Noorden te gaan, waar m'n volgende avontuur zal beginnen. Na een nachtje in Haifa te hebben overnacht ben ik gisteren in Nes Ammim aangekomen. Een totale verandering van Sde Boker. Hier is het rustig, groen en Europees en daar moet ik nu nog wel even aan wennen, maar ik hoop dat ik me hier ook snel thuis zal gaan voelen.

Als afscheid van Sde Boker had een vriend me afgelopen donderdag nacht meegenomen op een tocht door de woestijn. Het was een perfecte volle maan en de maan was zo fel dat je nauwelijks tegen de maan in kon kijken. We werden met een terreinwagen uit het jaar nul een eind de woestijn in gereden en afgezet bij het begin van 'Wadi Chavarim'. Om ongeveer 00.30 begonnen met het belopen van de wadi. Een wadi is een soort van droge rivier bedding in de woestijn, waarin alleen als het in de winter geregend heeft water door heen stroomd. Omdat het een erg droge winter is, is de wadi dus nog steeds droog. Het was echt werkelijk het mooiste wat ik ooit in m'n leven gezien heb. Door de kracht die het water in de winter kan hebben, hebben de rivierwanden  prachtige en indrukwekkende vormen aangenomen. Het was klimmen, springen, glijden en vallen. Ik wil het jullie eigenlijk gewoon laten zien omdat het zo moeilijk is om te beschrijven hoe het was. Soms was het ook wel spannend en was ik blij dat ik er niet allen liep. Toen we ongeveer 2 uur gelopen hadden, maakten we een kopje thee. Dat is het leuke aan de Israeliers, ze zijn allemaal zo gek om op elke tocht die ze maken een 'koffie kit' mee te slepen. Doet me altijd aan m'n vader en z'n 'Trangiaatje' denken. Om ongeveer 2.30 waren we weer op een plek waar weer opgehaald werden. Om 03.00 lag ik op bed en een uur later ging m'n wekken weer,
maar ik heb de tocht van m'n leven gemaakt.