Laatste Week

M'n laatste week in Uganda is aangebroken, na 6 weken in Buyongo te hebben geleefd zijn we gisteravond in een gezin in Kampala aangekomen. Het afscheid viel me zwaar. Tranen zijn gelaten, van vreugde en verdriet. Het was lang niet altijd even makkelijk om in een zo andere omgeving te leven en geconfronteerd te worden met de armoede waarin de mensen leven, maar ik ben erg gezegend met de mensen die ik heb mogen ontmoeten. De laatste dagen verbleef ik in een gezin dat in zo'n typisch afrikaans rond leemhuisje woont. Het is een heerlijk gezin met ook kinderen van mijn leeftijd. Niemand spreekt er goed engels, maar toch ging communicatie best erg prima. Het komt hier niet vaak voor dat een gezin beide ouders nog heeft, dat er niemand aan de alcohol is en dat het gezin geheerst wordt voor liefde voor elkaar en anderen. Dat maakte het zo heerlijk om deel uit te maken van dat gezin. Steve, de vader doet me erg denken aan papa. Een kalme, hardwerkende en liefdevolle man. Z'n zoon, Francis, heeft me een uitgebreide tour gegeven over z'n land, alle mooie uitkijkpunten op de rotsen laten zien. We hebben heel wat geklautert en rondgesprongen. Heerlijk was dat. De omgeving is hier echt prachtig en ik zou willen dat ik het even met je zou kunnen delen.
Het is een treurig gevoel nu ik al die mensen achter heb gelaten in Buyongo maar misschien zullen we elkaar ooit nog zien als God dat als plan heeft.

De komende week ben ik in Kampala met Michael en Benjamin, een nieuwe vrijwilliger en fijne gast uit Amerika, de dagen staan in teken van dag zeggen tegen families die ons gehost hebben of mensen die ik ontmoet heb. Over een week ben ik weer thuis in Ede, wat ook wel een opluchting met zich meebrengt, maar het zal ook wel pittig zijn dit land voor nu definitief te verlaten.